a.

Nieustanne posłannictwo zbawcze

Bóg w każdym czasie obdarza mężczyzn i kobiety charyzmatami Ducha Świętego, aby w ten sposób kontynuować zbawcze posłannictwo Chrystusa dla dobra ludzi i dla budowania Kościoła.

Święty Wincenty Pallotti (1795-1850) należy do grona ludzi, których Bóg w pierwszej połowie XIX wieku obdarzył swymi darami i natchnieniami, aby wspierali Kościół w wypełnianiu jego posłannictwa.

b.

Charyzmat św. Wincentego Pallottiego

Wobec narastających wokół wiary problemów, którymi Kościół w jego czasach musiał się zająć, i wobec poszerzania się zadań związanych z głoszeniem Ewangelii w krajach misyjnych św. Wincenty zwrócił uwagę na naglącą konieczność ożywienia wiary i rozpalenia miłości wśród katolików, aby doprowadzić w ten sposób wszystkich ludzi do jedności w wierze Chrystusowej.

Uważał, że dla osiągnięcia tego celu niezbędne jest pozyskanie współpracy wszystkich członków Kościoła, tak duchownych, jak i świeckich, oraz że dla pełniejszego wykonania apostolskich zadań Kościoła należy zjednoczyć ich wysiłki.

c.

Jego ideał i dzieło

Był on przekonany, że wszyscy członkowie Ludu Bożego są powołani do apostolstwa na mocy zobowiązania wynikającego z przykazania miłości - największego przykazania Bożego, które żąda od wszystkich, by tak starali się o zbawienie bliźniego, jak o swoje własne.

Ponadto Wincenty Pallotti był świadomy tego, że inicjatywy poszczególnych ludzi będą miały większą skuteczność, jeżeli się je zjednoczy i skieruje do wspólnego celu. Dlatego założył ZJEDNOCZENIE APOSTOLSTWA KATOLICKIEGO, stawiając mu jako zadanie budzenie u wszystkich katolików głębokiej świadomości ich apostolskiego powołania i ożywianie w nich miłości, aby doprowadzić ją do pełnego rozkwitu.

d.

Aprobata kościelna

Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego zostało zatwierdzone 4 kwietnia 1835 r. przez kardynała wikariusza Karola Odescalchiego, a następnie osobnym pismem papieża Grzegorza XVI, podpisanym 11 lipca tegoż roku.

W dokumentach Soboru Watykańskiego II znajdujemy potwierdzenie tego, o czym był przekonany św. Wincenty Pallotti, a mianowicie że apostolstwo Kościoła będzie w pełni skuteczne tylko wtedy, gdy wszyscy wierni będą świadomi spoczywającego na nich obowiązku współpracowania w Jego posłannictwie.

e.

Cel Zjednoczenia

Charyzmat św. Wincentego Pallottiego stał się dziedzictwem Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

Członkowie Zjednoczenia przyjmują ideały Świętego jako swoje własne i postanawiają ożywiać wiarę i miłość wśród katolików, budzić w nich głębokie przeświadczenie o ich osobistym powołaniu do apostolstwa oraz przynaglać ich do realizacji tego powołania. Przyczyniają się też do wzmocnienia jedności wśród katolików i zachęcają ich do zespalania podejmowanej przez siebie działalności apostolskiej w Kościele, aby jego posłannictwo stało się tym samym bardziej skuteczne.

Popierają jedność i solidarność wśród wszystkich chrześcijan. Poświęcają się głoszeniu zbawczego orędzia tym, którzy go jeszcze nie znają, i dokładają starań, by wśród wszystkich chrześcijan utrzymywało się żywe zainteresowanie misjami.

Apostolstwo ich obejmuje ponadto działalność charytatywną i społeczną, realizowaną poprzez niesienie pomocy potrzebującym i dopomaganie wszystkim, aby mogli żyć zgodnie z wymaganiami ludzkiej godności, w sprawiedliwości i pokoju. Zabiegają oni wreszcie nie tylko o konieczne do tego celu środki, ale wypraszają również do jego realizacji błogosławieństwo Boże przez modlitwę, ofiarę i dobre uczynki.

f.

Dobór prac apostolskich

Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, starając się być użyteczne dla wszystkich ludzi, jest otwarte na różne kultury narodów i dostosowuje się do zmieniających się wymagań czasu.

Zakres jego prac apostolskich jest określony przez potrzeby Kościoła, któremu Chrystus powierzył apostolstwo, a św. Wincenty Pallotti oddał na służbę całe swe Dzieło od początku jego istnienia.

g.

Członkowie Zjednoczenia

Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego jest otwarte dla wszystkich członków Ludu Bożego; duchowieństwa, instytutów życia konsekrowanego i laikatu. Mogą się oni przyłączyć do grup istniejących już w Zjednoczeniu albo też być przyjęci indywidualnie. Instytuty życia konsekrowanego oraz grupy już zorganizowane są przyjmowane jako takie.

W skład Zjednoczenia wchodzą od momentu swego powstania: wspólnota księży i braci znana pod nazwą Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, Kongregacja Sióstr Apostolstwa Katolickiego i Kongregacja Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego. Do nich, po otrzymaniu należnego zatwierdzenia, dołączyły się także inne wspólnoty o różnych nazwach, które uznają, że są również inspirowane ideałami św. Wincentego Pallottiego.

Instytuty te, czy to założone przez św. Wincentego Pallottiego, czy też ukonstytuowane później w różnych czasach, oddają się całkowicie urzeczywistnianiu zadań Zjednoczenia.

h.

Jedność członków

Wszystkie wspomniane wyżej instytuty są rzeczywistymi członkami Zjednoczenia. Ożywione jednym i tym samym duchem i oddane wspólnym zadaniom apostolskim stanowią jedno ciało moralne i uczestniczą w dobrach duchowych, właściwych Zjednoczeniu.

Koordynowanie inicjatyw zmierzających do krzewienia jednego ducha, a także współdziałanie w apostolskich zadaniach, ustala się we wspólnym porozumieniu właściwych przełożonych przy pełnym poszanowaniu autonomii poszczególnych części Zjednoczenia.

i.

Rola SAC i Sióstr Apostolstwa Katolickiego w Zjednoczeniu

Na wspólnocie księży i braci oraz w Kongregacji Sióstr Apostolstwa Katolickiego spoczywa obowiązek zapewnienia jedności i skuteczności apostolskiej całemu Zjednoczeniu.

j.

Model i duch

Członkowie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego postanawiają naśladować Jezusa Chrystusa, Apostoła Ojca Przedwiecznego (por. J 20, 21; Hbr 3, 1), a w swojej działalności kierują się Jego miłością.

k.

Patronka

Patronką Zjednoczenia jest Maryja, Królowa Apostołów. Współpracowała Ona w sposób wyjątkowy w zbawczej misji swego Syna i stanowi dla wszystkich członków Zjednoczenia niezwykły wzór apostolskiej gorliwości.